Ruwi

Muscat is, net zo als alle steden, verdeeld in wijken.
Zo heb je Al Seep, waar het vliegveld is, maar ook een gloednieuw deel of compound, waar veel gepensioneerde expats wonen in prachtige huizen of appartementen, vlak aan zee. Met een mooie winkelstraat waar terrasjes zijn en luxe winkels. Het doet me denken aan zo'n compound die je ziet op Amerikaanse films, waar bejaarden bij elkaar wonen en er niets te klagen valt, omdat er alles is wat je maar kunt bedenken, maar waar ik gek zou worden, omdat alles voorgekauwd is en je geen eigen wil meer lijkt te hebben. Brrr, geen plek voor mij om te wonen.
Ook heb je MSQ, Madinat Sultan Qaboos, de wijk waar de meeste ambassades zitten. een mooie wijk waar het goed leven is. En dan natuurlijk Qurum, de wijk waar wij wonen en waar PDO zit, het werk van André. Ook het oude Muscat, waar de Sultan woont en de mooie oude souk, overdekt, met de kleine straatjes, o zo gezellig.
Maar waar ik het over wil hebben is Ruwi.
Ruwi is de wijk waar alle Indiërs wonen, voornamelijk mannen, want je komt Oman niet binnen als je geen baan hebt. En voor Indiase mannen zijn hier banen genoeg, omdat zij dit land opbouwen en bijhouden. Ze werken in de bouw, de plantsoenendienst, het onderhoud van alle gebouwen. Bedenk het maar, ze doen al het werk wat een Omani tot voor kort niet wilde doen. Ook hebben er vele Indiërs een eigen winkel/bedrijfje. En heel veel van die bedrijfjes zitten in Ruwi. Het leven in Oman speelt zich af van 6.30 uur tot 12.00 uur en van 17.00 uur tot 22.00 uur. Dat zijn de winkeltijden, maar ook de openingstijden van alle bedrijven. Als je 's avonds naar Ruwi gaat, krioelt het er van de mannen. Vele zijn er aan het werk en anderen die voor de overheid van Oman werken, zijn vrij en ontmoeten elkaar op straat. Als je in dit land iets nodig hebt, of zoekt, dan ga je naar Ruwi. Nieuwe banden voor de auto, een slotje voor mijn kettinkje, mooie Indiase stoffen, lijsten voor schilderijen die we gekocht hebben, bedenk het maar. Overal hebben zij een antwoord op. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Als je voor het eerst door Ruwi rijdt, denk je dat het allemaal sloeber bedrijfjes zijn, maar niets is minder waar. De wijk is ook verdeeld in: de goudwijk ; de auto-onderdelenwijk; de computerwijk etc etc. Het zijn allemaal kleine onooglijke ruimtes, maar de Indiers zijn zo kundig. Ze hebben overal een oplossing voor. Het is een hele prettige wijk, waar een goeie sfeer hangt. De Indiase mannen zijn over het algemeen heel vriendelijk en behulpzaam.
Het vreemde in dit land is, dat je als man en vrouw niet hand in hand mag lopen in het openbaar. Maar mannen zijn heel amicaal met elkaar. Handen schudden, aanraken, kussen. Zowel de Omaanse mannen als de Indische mannen. ook zie je Indiërs hand in hand lopen. Dat is niet zo verwonderlijk, omdat er weinig Indische vrouwen in het land zijn . En zo ontstaat vanzelf de mannenliefde, die alom gedoogd wordt.
De mannen uit India dragen dit land. Ze hebben Oman en Muscat groot gemaakt. Ik weet niet of er veel tegenover staat. Ze krijgen kost en inwoning, maar daar stel ik me niet zo veel van voor. Ze verdienen ook geld, maar ook dat zal niet veel zijn. Beter af zijn de Indische vrouwen en mannen die bij expats werken. Ze verdienen daar voldoende en hebben een eigen ruimte met badgelegenheid, bij de expats die hen sponsoren. Ja als je hier in de huishouding, of tuinonderhoud bij particulieren werkt, dan moet je gesponsord worden door een expat. Zij staan garant en zijn verantwoordelijk voor de mensen die voor hen werken.Meestal werken de Indiers rond de 35 uur per week bij hun sponsor. Daarnaast werken zij vaak ook nog parttime bij andere expats om wat bij te verdienen. Wij hadden een hulp uit Srilanka, Indo. Maar zij is weer weg. Wij sponsoren niet, omdat wij hier maar twee jaar zijn, in een relatief klein appartement wonen en geen kinderen hebben om op te passen. Op dit moment ben ik in gesprek met een vrouw over de werkuren. Doordat ons appartement niet zo groot is, hoeft ze hier eigenlijk maar 3 uur te werken per week. Dat vind ze te weinig. Ze wil op zijn minst 3x3 uur, maar dat vind ik niet nodig. Hoogstwaarschijnlijk hoor ik niets meer van haar en kan ze ergens anders meer werken en dus meer verdienen. Ik geef haar geen ongelijk. Ondertussen maak ik zelf ons appartement wel schoon. en vermoedelijk zal ik dat deze twee jaar wel blijven doen.