een kijkje in het leven van mij als expatvrouw

Om te beginnen moeten jullie weten dat de week hier anders verloopt dan in het westen. De werkweek begint hier op zondag en eindigt op donderdag. Vrijdag en zaterdag is het hier weekend. Een voordeel is dat het daardoor net lijkt alsof de week heel kort is, want zondag blijft voor mij toch gewoon zondag en donderdagavond komt André thuis en is hij twee dagen vrij, dus gevoelsmatig werkt hij van maandag tot donderdag. Nadeel is dat het weekend weer kort voelt. Op zondag zeggen we standaard tegen elkaar: hé is het weekend nu al weer voorbij. De vrijdag is de dag dat men naar de moskee gaat en zijn de winkels dicht. Alleen zijn alle malls wel open, wat fijn is voor ons. De zaterdag is gewoon zaterdag, dus eigenlijk is het weekend hier andersom: eerst zondag en dan zaterdag. Het is even wennen.

Op Zondag ga ik naar aqua jogging. Met een grote groep vrouwen, voornamelijk Nederlands, zijn we anderhalf uur, fanatiek in de weer. Daarna iedereen zo snel mogelijk naar huis, want om 12 uur komen die mannen thuis voor de lunch en je wilt ook wel eens wat anders neerzetten dan een boterham kaas. De middag vult zich met klusjes in huis en boodschappen doen, wat hier ruim 2 uur in beslag neemt.

Maandagmorgen ga ik naar het strand, nu het nog kan. Ik ben er om 9 uur en om half 11 pak ik mijn boeltje weer op. Langer wil ik mijn tere huidje niet aan de zon blootstellen. In april is het te heet voor het strand. Daarna even koffie en de lunch bereiden voor als André om 12 uur thuiskomt. Het voelt heel luxe om elke middag samen te lunchen. Niet iedereen weet dit, maar ik ken André nu 10 jaar en eerlijk gezegd hebben wij niet zo vaak samen gegeten. Hij ontbijt niet, at in Nederland vaak warm op zijn werk en ging 's avonds sporten, dus geen maaltijd, maar een appeltje tussendoor. Nu eten we elke dag twee maal en ik vind het heel gezellig. Ik hoop dat hij dat ook vindt.
's Middags staat meestal in het teken van wassen draaien, strijken en opruimen. Deze maandag heb ik me vrijwillig aangeboden om te posten bij de avond vierdaagse. Dat neemt veel tijd in beslag, omdat het zoeken naar de plek waar de start is ( elke avond weer anders), vrij cryptisch omschreven is, de straten geen namen hebben en het hier een doolhof aan straten is. Dus voordat ik de juiste plek gevonden heb, moesten André en ik op zondag avond 2 uur gaan zoeken.
Dinsdag gaan we weer met de hele meute aquajoggen, doe ik de boodschappen en neem ik wat tijd om bijvoorbeeld te knutselen of te haken. Ja Ylona, het haken gaat gestaag door. Ik ben nu bezig om bloemen te haken en die aan elkaar te naaien tot een sprei. Ik heb hier ook een winkel gevonden met allerlei spullen om te haken of te breien. Dus aan katoen en wol geen gebrek.

Op woensdag ga ik naar een cursus in de stad Ook hier duurde het ruim 2 uur voor ik het juiste adres gevonden had. Het stratenplan is hier wat verwarrend. Veel straten lopen dood en dat wordt niet aangegeven, je kunt geen enkele weg doorkruisen. Als je aan de overkant wil zijn, dan moet je doorrijden tot je een U turn kunt maken en de hele weg weer terugrijden. Een heel gedoe en het kost je enorm veel tijd. Maar je leert de stad wel kennen.
Op de cursus wordt me geleerd hoe ik Omani Dolls moet maken. Lekker knutselen en heel leuk om te doen. Zie Google.
Deze middag staat weer in het teken van vrijwillig posten voor de avond vierdaagse.
Deze donderdag heb ik Nicole, een Nederlandse vrouw geholpen met de voorbereiding van haar verjaardagsfeestje, wat ze 's middags gaf voor 25 vrouwen. Ze heeft een enorm huis met 6 slaapkamers en zelfs een lift. Tussendoor ben ik met Nelly, ook een Nederlandse, cadeautjes gaan kopen voor Nicole. Om 12 uur kwam André thuis voor de lunch en 's middags had ik dat feestje. Heel gezellig en ik leer weer allerlei nieuwe vrouwen kennen. Wat wel jammer is, is dat al die vrouwen aan de lijn doen en dus niets van het lekkers eten wat Nicole had laten maken. Een hoop gekakel, maar eten.... ho maar....
's avonds konden we nog naar de club. Daar is elke donderdagavond een optreden van een band en kun je voor weinig geld eten en drinken. Alle expats komen bij elkaar om het weekend in te luiden.
Op vrijdag slapen we wat langer, tot half 9. We nemen de tijd voor ontbijt en koffie. Gaan naar Seep, een wijk van Muscat, ver bij ons vandaan en gaan daar even shoppen, lunchen en een cadeautje kopen voor het volgende feestje, waar we 's avonds naar toe gaan. Yvonne viert haar verjaardag. Ze hebben een heel groot huis en een nog groter terras met een prachtig uitzicht over zowel de stad als de zee.
Het was een heel gezellig en ontspannen avond, veel gelachen en mensen ontmoet uit Engeland, Roemenië en Zuid- Afrika.
Zaterdag moesten we ons huis schoonmaken, want ik heb de hulp ontslagen, omdat ze bijna niet kwam opdagen.
Het is, alles bij elkaar, een volle en drukke week. Tussendoor proberen we ook nog zo vaak mogelijk te lopen, moet ik een stukje schrijven voor deze site, is me gevraagd of ik ook een stukje wil schrijven voor de Raskrabbel, een tijdschrift voor Nederlanders, wat hier 4 maal per jaar uitkomt , wordt er aan me getrokken voor vast vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld bij de bibliotheek. Ik heb dat even afgehouden, omdat er zoveel dingen nieuw zijn en veel energie kosten om te verwerken.
Daarnaast moet je hier vaak boodschappen doen, omdat alles veel vatbaarder is voor bederf en ik schreef al dat je ruim 2 uur kwijt bent voor 1 maal boodschappen doen. En alles doe je per auto, want het is te ver om te lopen en fietsen is hier levensgevaarlijk., maar daar waag ik me toch al niet aan, dat is niet aan mij besteedt.