De dood of de gladiolen.

We zitten alweer in de tweede week van januari. Wat gaat de tijd hier snel. Dat komt ook doordat we het weekend hebben op vrijdag en zaterdag. De vrijdag is hier zondag. Iedereen is vrij en mensen gaan in grote getale naar de mosc, de moskee. En zaterdag is gewoon zaterdag. Dan gaan we met z'n allen naar het strand, de shoppingmalls, wel 9 grote in totaal, of de straat op. nou.... dat is hier wel een belevenis..... de straat., of eigenlijk het verkeer. Ik heb nu ruim een maand mijn eigen auto en begeef me nu dus ook in het strijdgewoel, want dat is het. Het rijgedrag van de Omani's komt in eerste instantie op mij over als een grote chaos. Vooral op de Sultan Qaboos Street, de snelweg die dwars door Muscat ligt. Als je ergens naar toe wilt, pak je de SQS. Maar hoe kom je er in vredesnaam op??? De opritten zijn erg kort en ze rijden hier als idioten. Toch maar eens proberen. Met het zweet in mijn handen gooi ik me ertussen. Gelukkig, ik heb het gered. Maar wat komt daarna. De snelweg is een driebaansweg. Als beginneling ben je geneigd om zoveel mogelijks rechts te rijden. Lekker veilig. Nou, mooi niet. Op de meest rechter baan stoppen ze om mensen in of uit te laten en dan trekken ze met het grootste gemak ook weer op en duwen zich tussen de andere automobilisten. Die meest rechtse baan verdwijnt ook zomaar, dus dan moet je weer invoegen. Anders kom je stil te staan en lukt het je nooit meer om er tussen te komen. Wat ook anders is, is dat je zowel links, als rechts mag inhalen. Als je dat niet weet, voelt het alsof er aan alle kanten auto's op je afkomen. Een heel onveilig gevoel. Maar ook dat went.
Dan de rotondes, ook een groot risico om te nemen. Ook hier bleef ik weer zoveel mogelijk rechts rijden. Maar dat is niet de bedoeling. De rotondes hebben twee banen. Degene die op de linker baan rijden hebben voorrang. Dus als je rechts rijdt en je hoeft er nog niet af, moet je stoppen om degene die links rijdt en eraf wil, voorrang te geven. Je moet het dus even weten. Gek is het wel. Je moet overal ogen hebben om elke situatie in de gaten te houden. Het gekke vind ik wel dat de Omani's rustige en relaxte mensen zijn. Niet in het verkeerd dus. Als ze achter een stuur zitten,worden ze ineens maniakaal.
Het meest bizarre maakten we afgelopen vrijdag mee. We waren even naar een shoppingmall geweest en reden op de SQS weer naar huis. Halverwege , staat langs de snelweg de grote moskee. Met een enorme tuin er omheen. Plotseling staan daar, gewoon op de snelweg massa's auto's en mannen die naar de moskee gaan, want er is een dienst. Mensen stoppen gewoon, zetten hun auto uit en gaan naar binnen, of blijven buiten, omdat het binnen zo druk is en ze dus buiten de dienst volgen. Je moet overal rekening mee houden.
Het is vier maal daags ook erg druk op de snelweg. Rond half 7 smorgens gaat iedereen naar zijn/haar werk. Om half 12 rijdt men naar huis om te eten, om vervolgens weer naar het werk te rijden. Om half 5 is het weer druk, want dan is iedereen weer vrij en begint men weer te leven. Nu ik me een maand in deze chaotische toestand begeef, merk ik dat er toch wel regels zijn. Het zijn alleen andere dan in Nederland. Als je eenmaal weet hoe het moet, dan went het ook wel. Inmiddels rijd ik zonder zweethandjes overal naar toe, ook al blijft het opletten. Gelukkig heb ik een auto die heerlijk rijdt en waar ik me goed in kan ontspannen. Mijn Nissan X Trail.