Een eigen huis....
Door: Marinel
Blijf op de hoogte en volg Nell
20 December 2015 | Oman, Masqat
toen we nog in Maarn woonden, werd ons verteld dat de boot met onze spullen op 27 novemberl zou aankomen in Oman. Dat was veel sneller dan we verwachtten. Drie dagen na aankomst in Muscat, kreeg André een mail waarin stond dat de boot al op 23 november zou arriveren. Dat is heel snel. Des te beter. Ik kan niet wachten.
Nu zitten we al vanaf 10 juli zonder onze eigen spullen en eerlijk gezegd had ik mijn grens wel bereikt. Maarn was leuk om te wonen, totdat het herfst werd en iedereen het bos verliet om weer lekker naar huis te gaan. André maakte dagen van 5.45 uur tot 19.30 uur, dus we zagen elkaar weinig. Daar zat ik dan in mijn uppie, in best wel een leuk huisje, maar het voelde vanaf dat moment wel een beetje als een "hutje op de hei", of bos, want daar staat ons hutje. Het is toch kamperen wat je doet. Ik voelde me na een half jaar wel wat homeless en had weer behoefte aan een eigen "thuis".
Ook in Muscat kwamen we in een temporary house, een soort flatje met twee slaapkamers. gemeubileerd. Beetje sloeber en krakkemikkig, maar het voldeed. Maar op 23 november kwam er geen bericht en ook geen boot, dus ook geen inboedel. Na een telefoontje, bleek dat onze container met spullen "vergeten"op de kade in Dubai stond. 1000 excuses en de zekerheid dat hij met de volgende boot zou meegaan en op 4 december in Muscat zou aankomen. We slaakten een diepe zucht, de zoveelste. Haalden onze schouders op en gingen door met ons leven.
Ondertussen begaf onze airco het, kregen we een grote lekkage en moesten we wachten totdat alles weer droog was, voordat het gerepareerd kon worden. Het was maar goed dat het geen zomer is. Met 50 graden zonder airco, lijkt me geen pretje.
Op 4 december kwam het bericht dat onze spullen aangekomen waren en dat we moesten wachten op de douane, totdat alles ingeklaard was.
En dan kun je weer opnieuw wachten. André heeft verschillende keren gebeld naar het bedrijf dat onze spullen moet verhuizen naar onze nieuwe woning, maar zij hadden nog niets gehoord van de douane.
Toen kwam het nieuws dat we hoogstwaarschijnlijk op donderdag 17 dec. ingeklaard zouden worden en daarna een afspraak konden maken voor de verhuizing. Maar ook die dag kwam ten einde. Dan maar weer bellen. Vandaag kregen we te horen dat we wellicht deze week worden ingeklaard en volgende week maandag 28 december verhuisd worden.
Jaja, het zal wel. Veel geloof heb ik er niet in. Ik wacht maar weer af. Het zal wel goed komen. De gordijnen zijn in ieder geval besteld en worden 27 december opgehangen. Het terras is al gezellig ingericht met potten en planten. Nu de rest nog................................................
Nu zitten we al vanaf 10 juli zonder onze eigen spullen en eerlijk gezegd had ik mijn grens wel bereikt. Maarn was leuk om te wonen, totdat het herfst werd en iedereen het bos verliet om weer lekker naar huis te gaan. André maakte dagen van 5.45 uur tot 19.30 uur, dus we zagen elkaar weinig. Daar zat ik dan in mijn uppie, in best wel een leuk huisje, maar het voelde vanaf dat moment wel een beetje als een "hutje op de hei", of bos, want daar staat ons hutje. Het is toch kamperen wat je doet. Ik voelde me na een half jaar wel wat homeless en had weer behoefte aan een eigen "thuis".
Ook in Muscat kwamen we in een temporary house, een soort flatje met twee slaapkamers. gemeubileerd. Beetje sloeber en krakkemikkig, maar het voldeed. Maar op 23 november kwam er geen bericht en ook geen boot, dus ook geen inboedel. Na een telefoontje, bleek dat onze container met spullen "vergeten"op de kade in Dubai stond. 1000 excuses en de zekerheid dat hij met de volgende boot zou meegaan en op 4 december in Muscat zou aankomen. We slaakten een diepe zucht, de zoveelste. Haalden onze schouders op en gingen door met ons leven.
Ondertussen begaf onze airco het, kregen we een grote lekkage en moesten we wachten totdat alles weer droog was, voordat het gerepareerd kon worden. Het was maar goed dat het geen zomer is. Met 50 graden zonder airco, lijkt me geen pretje.
Op 4 december kwam het bericht dat onze spullen aangekomen waren en dat we moesten wachten op de douane, totdat alles ingeklaard was.
En dan kun je weer opnieuw wachten. André heeft verschillende keren gebeld naar het bedrijf dat onze spullen moet verhuizen naar onze nieuwe woning, maar zij hadden nog niets gehoord van de douane.
Toen kwam het nieuws dat we hoogstwaarschijnlijk op donderdag 17 dec. ingeklaard zouden worden en daarna een afspraak konden maken voor de verhuizing. Maar ook die dag kwam ten einde. Dan maar weer bellen. Vandaag kregen we te horen dat we wellicht deze week worden ingeklaard en volgende week maandag 28 december verhuisd worden.
Jaja, het zal wel. Veel geloof heb ik er niet in. Ik wacht maar weer af. Het zal wel goed komen. De gordijnen zijn in ieder geval besteld en worden 27 december opgehangen. Het terras is al gezellig ingericht met potten en planten. Nu de rest nog................................................
-
20 December 2015 - 19:14
Wendeline:
Oh oh Nell, dat zit niet mee; jammer! Veel liefs. x -
21 December 2015 - 20:25
Maud:
He Nell en Andre,
Via via hoorde ik dat jullie helemaal weg zijn uit Nederland !! Toen dacht ik...eens even kijken of ik ergens wat kan lezen en ja..
Het zit allemaal niet zo mee, begrijp ik, met de inrichting van jullie mooie appartement.
Maar hoe bevalt het leven daar? Die strand foto ziet er goed uit...heerlijk! Wat kan je zoal doen overdag??
Een groet uit ' zomers' Nederland en hoop dat je een beetje Kerst kan vieren in de zomer...gekke ervaring maar wel eens leuk! Komen de kids nog ' even' langs??
Groeten van Maud. -
22 December 2015 - 05:50
Nell Prins-Pfoster:
Hee Maud, wat leuk dat je iets schrijft.
Ja we zitten voor twee jaar in Oman.
Het is hier niet zo slecht als het overkomt hoor, maar ik moet mijn verhaaltjes natuurlijk wel wat aandikken. Eerlijk gezegd is het hier heel prettig leven. Zeker in deze tijd van het jaar. Perfecte temperatuur, hele aardige mensen en een prachtig land. Ook een luxe leven, zon, zee, strand, heerlijk eten, vele fantastische malls, twee bakken van auto's. En als je je verveelt, dan kun je vrijwilligerswerk doen, op een van de vele sporten of naar de artclub of boatclub gaan. En dan kun je ook nog het hele land verkennen, op wadi gaan en off road door de woestijn. Ik heb hier echt een prima leven en verveel me geen moment. Dit jaar zijn we samen met kerst. Maar er is een grote groep Nederlanders die hier blijven en je komt elkaar tegen. Met oudjaar zijn we bij elkaar, rond een kampvuur om het nieuwe jaar in te luiden. Dat wordt vast heel gezellig.
wie weet komen er volgend jaar mensen deze kant op.
groetjes -
22 December 2015 - 20:04
Ilona Muis:
Hoi nell en André,
Afspraken maken gaat niet zo soepeltjes zo te lezen.. Maar je verveeld je dus niet! -
30 December 2015 - 11:31
Esther En Ros:
Hoi Nell en André.
Klinkt erg chaotisch allemaal, hopelijk lukt het nog voor het nieuwe jaar. Verder klinkt het niet verkeerd allemaal.
Hoe was het, Kerst in de hitte? Alhoewel de temperaturen hier ook extreem hoog voor deze tijd van het jaar zijn.
Wij vieren lekker vakantie en genieten enorm van Kerst, uitstapjes en familie en vrienden.
Leuk om zo van jullie belevenissen op de hoogte te blijven.
Liefs -
31 December 2015 - 10:54
Nell Prins-Pfoster:
Nee, vervelend doen we ons geen moment. We hebben het erg naar onze zin. Moet alleen wel wennen aan de rustige manier van leven hier. Maar dat is een goeie leerschool.
Aan kerst hebben we dit jaar niet veel gedaan. Wel heerlijk uit eten geweest in een hotel, buiten op een terras, met uitzicht over zee en boulevard. Echt niet verkeerd!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
